Autor pracy stara się obalić powszechny stereotyp armii postrzeganej jedynie poprzez zadania walki zbrojnej i, nawiązując do takich autorów, jak choćby Clausewitz czy Ludendorff, przedstawić ją jako instrument polityki. Warto podkreślić, że rozprawa porusza zagadnienia, które nie doczekały się w polskiej historiografii należytego, a zwłaszcza całościowego, analitycznego ujęcia. Jest to znakomite ujęcie podręcznikowe pozwalające wszystkim zainteresowanym na zapoznanie się z całością zagadnień dotyczących rozwoju doktryn militarnych w omawianym okresie.
